Portret ‘Juliana, mevrouw majesteit’ bij de NOS
24 juni 2009
Het portret 'Juliana, mevrouw majesteit' zou aanvankelijk worden uitgezonden op 30 april j.l, Koninginnedag. Door de dramatische gebeurtenissen in Apeldoorn is het toen komen te vervallen. Vandaar dat de NOS het portret nu op 27 juni zal uitzenden.
Het portret
Een betrokken koningin voor haar volk, maar bovenal een aardige, gewone, gezellige vrouw. Dat is het beeld van koningin Juliana dat bij veel Nederlanders is blijven hangen. Dat beeld is echter niet volledig. Juliana was ook een daadkrachtige vorstin, met een eigen wil en eigen mening, zo blijkt uit het televisieportret ‘Juliana, mevrouw majesteit’. Het portret naar aanleiding van de honderdste geboortedag van Juliana wordt ingeleid door Astrid Kersseboom.
Het beeld van die aardige, lieve mevrouw, met warme belangstelling voor het wel en wee van ‘haar’ volk nam prinses Juliana mee in haar graf, toen ze op 20 maart 2004 op 94-jarige leeftijd overleed. In het eerste televisieportret sinds haar overlijden schetsen NOS-programmamakers Etienne Glebbeek en Piet van Asseldonk aan de hand van archiefbeeld ook een andere kant van de voormalige vorstin. Een vorstin die dit jaar honderd zou zijn geworden. Juliana Louise Emma Marie Wilhelmina zag op 30 april 1909 het levenslicht op Paleis Noordeinde in Den Haag.
In ‘Juliana, mevrouw majesteit’, ligt het accent op de periode dat Juliana regeerde, van 4 september 1948 tot 30 april 1980. De periode van haar koningschap wordt gekenmerkt door een land in opbouw na de Tweede Wereldoorlog, door rampen, zoals de waternoodsramp in 1953 en door de roerige (provo)jaren zestig en zeventig. Ook kreeg ze te maken met persoonlijke crisissen binnen de koninklijke familie, zoals bijvoorbeeld de Greet Hofmans-affaire en de Lockheed-affaire.
In deze 32-jarige regeerperiode ontstaat van koningin Juliana een beeld van betrokkenheid (met kaplaarzen het watersnoodgebied in 1953 bezoeken), van ‘doe maar gewoon’, (chocolademelk schenken op het paleis) en van betrokken moeder en echtgenoot. Maar Juliana was, minder zichtbaar, ook een staatshoofd dat wist wat ze wilde. En die duidelijk eigen standpunten had in staatszaken waar ze zich sterk voor maakte en waar ze zo lang mogelijk aan vasthield. Bijvoorbeeld haar blijvend verzet tegen het voltrekken van de doodstraf voor de 4 van Breda. Of het houden van een pacifistisch getinte toespraak voor het Amerikaanse congres in 1952 tegen de zin van de regering in. Voorbeelden waaruit blijkt dat prinses Juliana ten tijde van haar koningschap meer was dan een aardige vrouw alleen