Unieke benoeming van prins Jaime

7 februari 2014

Nederland krijgt voor het eerst een koninklijke ambassadeur bij het Vaticaan. Vijftig jaar na het omstreden huwelijk van zijn moeder prinses Irene met prins Carlos Hugo van Bourbon-Parma, heeft het kabinet vrijdag besloten om prins Jaime (41) voor te dragen tot gezant bij paus Franciscus.

De ambassade heeft geen eigen gebouw meer, maar huist tegenwoordig in de Nederlandse ambassade voor de Italiaanse republiek. Prins Jaime is de tweede zoon van prinses Irene. Die maakte voor haar huwelijk de overstap naar de rooms-katholieke kerk en deed vanwege de aanspraken van Carlos Hugo op de vacante troon van Spanje, afstand van haar opvolgingsrechten in Nederland.

Het huwelijk werd in april 1964 gesloten in Rome en na de plechtigheid werd het bruidspaar ontvangen door de toenmalige paus Paulus VI. Samen met zijn broer Carlos en zijn zussen Margarita en Carolina gaat prins Jaime jaarlijks naar de voormalige hertogdommen Parma en Piacenza in Noord-Italië voor het aanhalen van de historische banden.

Gekoesterde contacten

Ook de contacten met het Vaticaan worden gekoesterd. De Bourbon-Parma’s hebben ontmoetingen gehad met de pausen Johannes Paulus II en Benedictus XVI en prins Carlos was vorig jaar ook bij de installatie van paus Franciscus. De Bourbon-Parma’s hebben met de paus gemeen dat ze aan het einde van de 19e eeuw hun grondgebied verloren door de eenwording van Italië. Daarmee verdween Parma als zelfstandig hertogdom en verdween de Pauselijke staat. Het 44 hectare grote Vaticaanstad is daar het laatst overgebleven restant van.

Het Nederlandse gezantschap bij de paus is regelmatig onderwerp van politiek debat geweest, in 1871 en 1925 leidde het zelfs tot de val van de toenmalige regeringen.

Jaime, die deze maand vader hoopt te worden, heeft al een aantal bijzondere diplomatieke opdrachten gekregen. Hij werkte onder meer in Irak en Afghanistan en was de afgelopen jaren speciaal vertegenwoordiger grondstoffen op het ministerie van Buitenlandse Zaken. Hij zette zich in voor ‘eerlijke’ mobiele telefoons, zogenoemde ‘Fairphones’ waarvan waarvan alle onderdelen worden geproduceerd én gebruikt zonder mens of milieu schade toe te brengen.