WAMAX en ik

20 januari 2012

Op 2 februari zijn Willem-Alexander en Máxima precies tien jaar getrouwd. Voor RTL 4 maak ik een overzicht van dat roerige decennium. Dat betekent dat ik honderden banden moet bekijken om de leukste beelden en uitspraken van het paar te vinden. Hartstikke leuk om te doen, want het is een soort sentimental journey door hun én mijn leven. Het grappige is dat er best veel overeenkomsten zijn.

In het jaar dat zij elkaar ontmoetten in Sevilla, leerde ik ook mijn vriend kennen. En net als Wamax (zoals ik ze op papier meestal wat oneerbiedig noem) gingen we verbouwen, samenwonen en kregen we een kind. Ook ik was de afgelopen tien jaar veel te vaak van huis en in het buitenland, waardoor het gezinsleven er soms bij in schoot. Ondertussen werden zij nog bekender en populairder dan ze al waren en kregen ze te maken met een overweldigende media-aandacht. Zelf ben ik in die tien jaar ook uitgegroeid tot een Bekende Nederlander met alle voor- en nadelen die daarbij horen. Ook wij hebben ervaren hoe het is wanneer ineens van achter een boom of auto een paar fotografen tevoorschijn komt om ons met onze zoon Levi te ‘schieten’. En ik snap dus wat voor dierlijke reactie er in je naar boven komt om je kind op zo’n moment voor pottenkijkers te beschermen. Kortom, in de loop der jaren is mijn begrip voor de prins en prinses op sommige punten groter geworden en schop ik wat minder ongenuanceerd in mijn commentaren tegen ze aan dan vroeger. Dat komt overigens ook door Levi die nu bijna vier is en in een soort prinsessenfase zit (verder is hij heel stoer hoor). Wanneer de nieuwe Royalty in de bus valt, bladert hij hem als eerste door en weet hij steeds feilloos Máxima te herkennen op de foto’s. Hij noemt haar ook steevast ‘de allermooiste’. En toen ik hem vertelde dat ik haar in Oman tijdens het staatsbezoek zou zien, zei hij zelfs ‘je moet wel lief voor Máxima zijn hoor!’ Mocht u mijn verslaggeving de komende tijd wat kritiekloos vinden, dan weet u in ieder geval door wie dat komt…